EEN VERKLARING MET PRAKTISCHE OPMERKINGEN, VAN HET EVANGELIE NAAR DE BESCHRIJVING VAN LUKAS
Wij komen nu tot den arbeid van een ander evangelist; zijn naam is Lukas, dat door sommigen voor ene samentrekking van Lucilius wordt gehouden. Volgens Hiëronymus werd hij geboren te Antiochië. Sommigen zijn van mening, dat hij de enige gewijde schrijver was van niet-Israëlitische oorsprong. Hij was een Jodengenoot en, naar sommiger gissing, tot het Christendom bekeerd door de prediking van den apostel Paulus te Antiochië, en na zijne komst in Macedonië, Handelingen 16:10, zijn onafscheidelijke metgezel.
Hij had zich bezig gehouden met de studie en de praktijk der geneeskunde, vandaar dat Paulus hem “den medicijnmeester, den geliefde” noemt, Colossenzen 4:14. Sommigen van de voorgewende ouden beweren, dat hij een schilder was, en een beeld van de maagd Maria geschilderd heeft. Maar Dr. Whitby denkt, dat hij waarschijnlijk een der zeventig discipelen geweest is, daar er niets met zekerheid tegen aangevoerd zou kunnen worden, en dat hij dus een volgeling van Christus was, toen Hij nog op aarde was, en, indien dit zo is, dan moet hij een geboren Israëliet zijn geweest. Ik zie niet in wat hier met recht tegen aangevoerd zou kunnen worden, behalve enige twijfelachtige overleveringen der ouden, waarop men niet kan bouwen, en waartegen het getuigenis van Origenes en Epiphanius ingebracht kan worden, die beiden zeggen, dat hij een der zeventig discipelen is geweest.
Men veronderstelt, dat hij dit Evangelie geschreven heeft, toen hij Paulus op zijne reizen heeft vergezeld, en onder zijne leiding; en sommigen denken dat hij de broeder is, van wie Paulus spreekt, 2 Corinthiërs 8:18, en die “lof heeft in het Evangelie door al de gemeenten”, in de betekenis, alsof hij in al de gemeenten beroemd was wegens zijn schrijven van dit Evangelie; en dat Paulus dit bedoelt, als hij soms, zoals in Romeinen 2:16, spreekt van zijn Evangelie. Maar voor dat alles bestaat geen grond.
Dr. Cave merkt op dat hij ene juiste en nauwkeurige wijze van schrijven heeft; zijn stijl is sierlijk en beschaafd, indrukwekkend en verheven en daarbij duidelijk; en dat hij zich in zuiverder Grieks uitdrukt, dan in de andere gewijde schrijvers gevonden wordt. Onderscheidene zaken verhaalt hij met groter uitvoerigheid dan de andere evangelisten, en inzonderheid handelt hij over de dingen, die tot het priesterlijk ambt van Christus behoren.
Het is onzeker omtrent welken tijd dit Evangelie geschreven werd. Sommigen denken, dat het geschreven werd in Achaje, gedurende de reizen van Paulus, zeventien jaren (anderen zeggen twee en twintig jaren) na Christus’ hemelvaart; anderen, dat het geschreven werd te Rome, kort vóórdat hij de geschiedenis van de Handelingen der Apostelen heeft geschreven (die een vervolg is van dit Evangelie), toen hij zich daar bevond met Paulus, terwijl deze aldaar een gevangene was en in zijne eigene gehuurde woning heeft gepredikt, met welk bericht deze geschiedenis der Handelingen eindigt; en toen, zegt Paulus, “Lukas alleen” met hem was, 2 Timotheus 4:11.
Toen hij zich in die vrijwillige gevangenschap bij Paulus bevond, had hij tijd en gelegenheid, om deze twee geschiedenissen samen te stellen, (en vele uitnemende geschriften is de kerk verschuldigd aan een gevangenis). Indien dit zo is, dan werd het ongeveer zeven en twintig jaren na Christus’ hemelvaart geschreven, en in het vierde jaar ongeveer van Nero’s regering.
Hiëronymus zegt, dat Lukas op vier en tachtigjarigen leeftijd gestorven is, en dat hij nooit gehuwd was. Sommigen schrijven, dat hij den marteldood is gestorven, maar indien dit zo is, dan is het toch onzeker waar en wanneer. Er kan ook inderdaad niet veel meer geloof gehecht worden aan de Christelijke overleveringen betreffende de schrijvers van het Nieuwe Testament, dan aan de Joodse overleveringen betreffende het Oude Testament.